13 مه 2022- یک تیم از محققان بیوماده ی جدیدی را توسعه داده اند که وقتی با سلولهای جزایر مخلوط می‌شود، اجازه می‌دهد جزایر پس از پیوند، بدون نیاز به سرکوب طولانی‌مدت ایمنی، زنده بمانند.
در دیابت نوع 1، یک پاسخ خود ایمنی به سلولهای بتای تولید کننده انسولین در پانکراس حمله می کند و منجر به نوسانات قابل توجهی در سطح قند خون می شود. درمان روزانه ی چندگانه با انسولین بطور مادام‌العمر برای بیماران، درمان کنترل کننده ی استاندارد است، اما جایگزینی سلولهای بتای از دست رفته از طریق پیوند جزایر( گروهی از سلولهای پانکراس)، گزینه جذابی است. با این حال، این استراتژی مستلزم آن است که بیماران از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بطور مادام العمر استفاده کنند تا از رد پیوند جلوگیری شود. برای رفع این کاستی، تیمی از محققان بیمارستان عمومی ماساچوست(MGH) و دانشکده پزشکی هاروارد با محققان موسسه فناوری جورجیا و دانشگاه میسوری، همکاری کردند تا ماده زیستی جدیدی را بسازند که با مخلوط شدن با جزایر، به جزایر کمک کنند تا بدون نیاز به سرکوب طولانی مدت ایمنی، زنده بمانند.
در یک مطالعه پیش بالینی که در MGH انجام شد و در Science Advances منتشر گردید، محققان این ماده زیستی را - که شامل پروتئین جدیدی به نامSA-FasL است که تحمل ایمنی را ارتقا می‌دهد و به سطح دانه‌های میکروژل متصل می‌شود - در یک مدل دیابت نوع 1 از پستانداران غیرانسانی آزمایش کردند. این ماده با جزایر مخلوط شد و سپس به یک کیسه ی مهندسی شده ی زیستی از امنتوم پیوند زده شد- امنتوم چینی از بافت چربی است که از معده آویزان است و روده ها را می پوشاند. پس از پیوند، حیوانات یک داروی ضد رد پیوند (راپامایسین) را فقط به مدت سه ماه دریافت کردند.
دکتر Ji Lei، سرپرست تیم تحقیق و دانشیار ایمونولوژیست در MGH و استادیار جراحی در دانشکده پزشکی هاروارد، گفت: استراتژی ما برای ایجاد یک محیط دارای امتیاز ایمنی موضعی، به جزایر اجازه داد تا بدون سرکوب طولانی‌مدت سیستم ایمنی زنده بمانند و بطور قوی گلوکز خون را در تمام پستانداران غیرانسانی دیابتی در طول یک دوره ی شش ماهه کنترل کند. ما معتقدیم که این رویکرد به پیوندها اجازه می‌دهد تا بیش از شش ماه بدون داروهای ضد رد دیابت زنده بمانند و دیابت را کنترل کنند، زیرا برداشتن بافت پیوندی با جراحی در پایان مطالعه، منجر به بازگشت سریع همه حیوانات به وضعیت دیابت شد.
دکتر Lei، که همچنین مدیر مرکز cGMP خدمات ویژه پردازش سلولی/جزایر انسانی در MGH است، خاطرنشان کرد که پیوند جزایر به امنتوم دارای مزایای متعددی نسبت به رویکرد بالینی فعلی پیوند جزایر به کبد است. او توضیح داد: برخلاف کبد، امنتوم عضوی غیر حیاتی است که در صورت بروز عوارض ناخواسته، به راحتی می توانیم پیوند را از امنتوم خارج کنیم، بنابراین، امنتوم مکان امن‌تری برای پیوند برای درمان دیابت است و ممکن است به‌ویژه برای سلولهای بتا مشتق شده از سلولهای بنیادی و سلولهای مهندسی زیستی، مناسب باشد.
پرفسور James F. Markmann، یکی دیگر از نویسندگان راهبر این مقاله، رئیس بخش جراحی پیوند و مدیر عملیات بالینی در مرکز پیوند در MGH تاکید کرد: نخستی‌های غیر انسانی، یک مدل حیوانی پیش بالینی بسیار مرتبط با انسان هستند، این استراتژی تعدیل‌کننده ایمنی موضعی بدون سرکوب طولانی‌مدت ایمنی، موفقیت‌آمیز بود و پتانسیل زیادی برای کاربرد در بیماران دیابت نوع 1 نشان داد.
بر اساس این نتایج، محققان در حال برنامه ریزی برای یک کارآزمایی بالینی هستند.
منبع:
https://www.sciencedaily.com/releases/2022/05/220513170755.htm